هیدروژن در کامیون ها
امروزه صحبت های زیادی در باره پدیدار شدن کامیون های برقی است، برای مدت ها گمان میشد هیدروژن و پتانسیل آن در صنعت حمل و نقل در بحث حمل و نقل پاک ، حرفی برای گفتن ندارد. اما آیا اینگونه است؟ بیاید یک نگاه دقیق تر به تکنولوژی پیل سوختی هیدروژنی و پتانسیل آن به عنوان یک سوخت جایگزین بیندازیم.
پیل سوختی هیدروژنی چطور کار میکند؟
وسایل نقلیه هیدروژنی با استفاده از هیدروژن در پیل سوختی کار میکنند، جایی که هیدروژن و اکسیژن ترکیب میشوند و واکنش های شیمیایی رخ میدهد که این واکنش ها باعث تولید الکتریسیته میشوند. این یک فرایند پاک است که خروجی های آن، جدا از الکتریسیته، هوای گرم و بخار آب است.
در بسیاری از جهات، یک پیل سوختی بسیار شبیه به باتری است اما با این تفاوت عمده که، به جای نیاز به شارژ دوباره از یک منبع خارجی ، پیل سوختی الکتریسیته را به صورت مستقیم تولید میکند، و به این کار ادامه میدهد تا زمانی که هیدروژن، که یکی از فراوان ترین عناصر بر روی کره زمین است، وجود داشته باشد. وسایل نقلیه هیدروژنی، بسیاری از مزایای خودرو های الکتریکی را از جمله نبود گاز های خروجی مضر و آلودگی صوتی را دارا می باشند.
اگر که هیدروژن از یک منبع تجدید پذیر تولید شود، میتواند سطح تولید گاز های گلخانه ای را کاهش دهد. به هر حال، امروزه، حدود 95% هیدروژن از سوخت های فسیلی تامین میشود، همانند گاز طبیعی و نفت. این امر تاثیر بسزایی در اثر گزاری کلی هیدروژن بر آب و هوا دارد و طبیعتاً، هیدروژن بیشتری نیاز است تا از منابع تجدید پذیر تولید شود ، برای اینکه این تکنولوژی بتواند اعتبار نامه سبز بهتری را کسب کند.
چالش ها و موقعیت ها کدامند؟
یک مانع بزرگ بر سر راه پذیرش بیشتر خودرو های هیدروژنی ، هزینه تولید پیل سوختی آنهاست، این به آن معنا است که هیدروژن به عنوان یک منبع سوختی، تقریبا 3 تا 4 برابر از گازوییل گران تر است. همچنان مشکلاتی در بحث زیرساخت ها وجود دارد که هزینه بالایی برای ایجاد آنها وجود دارد و امروزه خودرو های هیدروژنی زیادی در خیابان ها تردد نمیکنند که این امر را به صرفه تلقی کند.
به هر حال، این چالش ها قابل گذر هستند و هنوز پیل های سوختی هیدروژنی یک پتانسیل بالا را به عنوان یک منبع سوخت پاک ارائه میدهند. به همین علت، چین، ژاپن و کره جنوبی بر روی سوخت هیدروژنی سرمایه گزاری های کلانی کرده اند و چین هدفش را اینگونه قرار داده که تا سال 2030 ، حدود یک میلیون خودروی هیدروژنی داشته باشد، که این یک رشد قابل توجه نسبت به آمار 1500 تایی هم اکنون است. در این حال ژاپن نیز برنامه ریزی کرده که تا همان دوره ، حدود 800 هزار دستگاه، در خیابان های خود داشته باشد. این امر بسیار معقولی برای کشور هایی نظیر ژاپن است که از نظر منابع غنی نیستند ، هیدروژن میتواند تمامی مزایای حمل و نقل الکتریکی را ایجاد کند بدون اینکه فشار بیشتری را بر شبکه برق کشور وارد شود.
بیشتر طرفداران تکنولوژی هیدروژنی بر این باور دارند که آن یک جایگزین مناسب نسبت به کامیون های دیزلی است، به لطف مسیر پیمایش بیشتر و تعداد دفعات سوخت گیری کمتر. تحقیقات اخیر با مواد جدید مثل هیبرید منگنز نشان میدهند که مسیر پیمایش را میتوان بیش از پیش با استفاده و طراحی از باک های کوچک تر، ارزان تر و با توانایی بیشتر در ذخیره انرژی نسبت به پیل های سوختی امروزه، افزایش داد.
آیا هیدروژن سوخت آینده است؟
نتیجه آخر نسبت به هیدروژن چیست؟ بسیار خب، تا زمانی که پیل های سوختی هیدروژنی ، پتانسیل حرکت به سمت حمل و نقل سبز تر را ارائه دهند، من بر این باور دارم که باید این تکنولوژی را ادامه و توسعه دهیم.
درست همانند هر بحث دیگری نسبت به سوخت های جایگزین، بحث کامیون های هیدروژنی در برابر کامیون های برقی نباید اینگونه باشد که فکر کنیم ،تمام مزیت ها و ضعف ها در یک سمت قرار دارند. میبایستی نقاط قوت و ضعف هر جایگزین را در نظر بگیریم و این را در نظر داشته باشیم که هر کدام از آنها در یک سری عملیات ها ، نیاز های منطقه ای و مقاطع زمانی، کاربرد خاص خود را دارند.
با وجود مشخص بودن هزینه و مزایای زیرساخت خودرو های وابسته به باتری نسبت به پیل های سوختی هیدروژنی امروزه، واقعیت این است که هیچ قطعیتی نسبت به این دو وجود ندارد. هر دو این تکنولوژی ها با چالش های مختلفی از جمله زیرساخت ها، رضایت مشتری، تاثیرات آن بر شبکه انرژی ، کامل بودن و مسافت پیمایش، رو به رو هستند.